Okruchy Kultury

blog o podróżach, mądrych książkach, muzyce, filozofii i budowaniu mostów między starym a nowym światem

Jutra nie będzie

Gdybym powiedziała Ci, że jutra nie będzie – w którą stronę byś się zwrócił…?
Do kogo wpierw byś zadzwonił, z kim się spotkał…?
Czy nie zaprzątną Ci głowy niezapłacone rachunki, zaległości w pracy, książki pożyczone z biblioteki, za które już nieistniejący człowiek będzie płacił naliczaną po własnej śmierci karę…? Dwadzieścia groszy za dzień nieistnienia.

***

Jak bardzo przywiązany jesteś do życia? Ile się nażyłeś i czego tak naprawdę w życiu doznałeś, czego doświadczyłeś…? Za czym będziesz tęsknił…?

Niekończące się remonty domu (znów trzeba odmalować piętro, ledwie skończyliśmy parter, i tak dodatnio w wieczność).
Kredyty, leasingi, nowe technologie wyrzucane co rusz na śmietnik, bo to jest rytm nadążania za doczesnym światem.

Nowe auto, raty na telewizor, mieszkanie, kurs franka.
Żona (złoto na obrączce wyciera się wciąż zbyt powoli jak na nasze ludzkie standardy), dzieci (chciane czy niechciane, są i przypominają Ci o pierwszych zmarszczkach wyżłobionych w czole i wiesz, że żadne z nich nie rozumie dyskietek 3.5).

Zdjęcia z przeszłego życia (te na szczęście łatwo dziś się dezintegrują, wystarczy “Format C:”).
Schemat codzienności, bezpieczeństwo, Twoja mała stabilizacja.

***

To Twoje życie. Który raz w tym roku obchodzisz urodziny…? Do dyspozycji mamy średnio pięćdziesiąt dwa lata na samodzielność, własne decyzje i realizację marzeń. Kiedy ostatnio marzyłeś o czymkolwiek…?
Kiedy zrobiłeś coś dla siebie (a nie dlatego, że “tak wypada”)?
Kiedy żyłeś własnym życiem, a nie takim, jakie dla Ciebie zaprojektowali inni ludzie…?
Jak będzie wyglądał moment, kiedy zdasz sobie sprawę, że jutra nie będzie, a Ty tak naprawdę nigdy jeszcze nie żyłeś, a jedynie istniałeś…?

***

Boisz się ubóstwa i trudu, wiem.
Boisz się nocy i wysokiego, mrocznego nieba.
Lasu, zimna, samotności.
Ale widzisz, prawda jest taka, że człowiekowi, który nic nie ma nie można nic zabrać.
Tak samo jak temu, który wszystko w swoim życiu przeżył. Wszystko na wieki należy do niego. Wszystko w nim się stapia. Bogactwem, jakiego nie zmierzy niczyja definicja “statusu” i “szczęścia”.


Kategorie:


Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *